Verlangens, wensen en dromen. Wie koestert ze niet? Het lijkt wel of wij mensen altijd iets te verlangen moeten hebben. We verlangen dan naar iets (of iemand) dat/die we niet hebben. Hoe zit het met onze focus leggen op wat er wél is en leven vanuit dankbaarheid? Zijn we onverzadigbaar, of zit er meer onder?
Eerder schreef ik een blog over dankbaar zijn, waarin ik ook frequenties aanhaal en specifiek aandacht geef aan verlangen. In het kort: negatieve emoties en bewustzijnstoestanden geven een lagere frequentie en positieve emoties geven een hogere frequentie. Je zou dus kunnen stellen: hoe hoger, hoe beter. Het kantelpunt ligt rond de 200. Alles dat je frequentie naar beneden haalt, ligt onder de 200. Positieve emoties, gedachten en gedragingen verhogen je frequentie en trekken deze boven de 200 uit.
Waarom ik dit noem? Je zult misschien verbaasd zijn als ik je vertel dat verlangen een frequentie heeft van 125. Beduidend lager dan 200 dus! Ik wil niet zeggen dat we alle verlangens af moeten schaffen en als verlichtte zenboeddhisten moeten gaan leven, die alle verlangens verwerpen. Maar laten we met onderscheidingsvermogen kijken naar onze verlangens.
Verlangen staat tussen woede (150) en angst (100) in. Op deze frequentieschaal van D.R. Hawkins worden vrijwel alle bewustzijnsniveaus weergegeven, met schaamte (20) als laagste frequentie en ‘verlichting’ (700-1000) als hoogste frequentie. Verlangens kun je hier zien als een constant gevoel van tekort en drang naar meer. Het gaat om een mindset van tekort in plaats van een mindset van overvloed. Daarnaast zijn zelfs verslavingen een vorm van – ongezond – verlangen. Je wilt méér van datgene waar je aan verslaafd bent, of dat nu drugs, alcohol, eten, schoenen kopen of gamen is.
Verlangens zijn echter niet één en al slecht. Je begrijpt ook wel dat een ongezonde drang naar alcohol een heel andere vorm van verlangen is, dan verlangen naar een meer ontspannen manier van leven. Er zijn zelfs verlangens waarvoor we geprezen worden door anderen of – indirect – door de maatschappij. Verlangen om hogerop te komen, bijvoorbeeld. Of het verlangen het beste voor onze kinderen te willen. Een verlangen naar zelfverwezenlijking kan worden geprezen in meer spiritueel ingestelde kringen.
Wat alle verlangens gemeen hebben, is dat we ons er bewust van zijn dat iets niet is zoals we het hebben willen. De valkuil is dus om ons heel erg te richten op dat wat er níet is. Volgens de wet van aantrekking krijgen we meer van datgene waar onze aandacht naartoe gaat. In dit geval krijg je dus vooral meer van dat verlangen, niet van datgene waarnaar je verlangt. Toch is verlangen nodig om ergens te komen. Zonder verlangen komt er ook geen beweging. En als je niet weet wat je wilt, dan kom je ook helemaal nergens.
Je zou je verlangens dus als een soort stip op de horizon kunnen zien. Of als een punt dat jouw koers bepaalt. Net als bij doelen stellen maak je voor jezelf helder waar je heen wilt. Als je dát eenmaal weet, dan kan je kiezen waar je aandacht naartoe gaat. Wat heb jij in het hier en nu te doen, om daar te komen waar je wenst? Laten we een meer ontspannen leven als voorbeeld nemen.
Joke heeft een drukke baan en gezinsleven. Ze heeft het gevoel te veel ballen in de lucht te moeten houden en verlangt naar meer ruimte voor ontspanning in haar leven. Zelf zegt ze dat ze beginnende stressklachten begint te krijgen. Door heel veel focus te leggen op wat ze níet heeft, gaat ze waarschijnlijk niet slagen haar doel – meer ontspanning te kunnen ervaren – te behalen. Volgens de wet van aantrekking zal ze steeds ervaren dat ze een gebrek aan ontspanning heeft. Ze ziet haar lange to-do lijstjes, haar kinderen willen constant haar aandacht en ze weet niet hoe ze het voor elkaar moet krijgen. Haar verlangens blijven verlangens.
Wat nu als ze eerst haar aandacht brengt naar wat er wél is? Allereerst: waar kan ze dankbaar voor zijn, ondanks dat er óók stress in haar leven is? Wat gaat er allemaal goed? Voor welke mensen is ze dankbaar dat ze in haar leven zijn? Welke zegeningen kan ze tellen? Vervolgens is het de kunst te kijken naar waar er wél ontspanning aanwezig is. Al is het maar een minuutje ongestoord op het toilet kunnen zitten! Kijk naar de allerkleinste momenten van ontspanning. Als je weet dat je deze momenten hebt, kun je ze gaan uitbreiden.
Ook gaat het om keuzes maken. Misschien herken je de verlangens naar meer rust en ontspanning ook wel. Heb je wel eens eerlijk naar je schermgebruik gekeken? Hoeveel minuten of uren heb je weg gescrold? Ik wil je hiermee geen schuldgevoel aanpraten (schuld heeft een frequentie van slechts 30!), maar je aanmoedigen om eens te gaan kijken waar in je leven je die momenten van ontspanning kunt gaan creëren.
Als je leert zien dat die er echt wel zijn, dan krijg je een gevoel van controle over je eigen leven terug. En dan niet een obsessief gevoel van controle, maar een gezonde mate van controle. Jij weet dat jij degene bent die aan het roer van jouw leven staat, en niemand (of niets) anders. Daarnaast zul je moeten prioriteren. Sommigen zaken vragen namelijk tijd, aandacht en energie van je, en je zult moeten kijken of dit ook daadwerkelijk de zaken zijn waar jij je tijd, aandacht en energie aan wílt besteden. Je kunt namelijk – net als met geld – ook je tijd, aandacht en energie maar één keer uitgeven!
Het begint dus allemaal met bewustwording van je verlangens, wensen en dromen. Dan is het zaak om niet in die mooie toekomst te blijven hangen, maar dankbaar te zijn voor het hier en nu, voor dat wat er al is. En als je vanuit dat gegeven keuzes gaat maken die je helpen te komen bij jouw doelen, dan is de weg vrij om daar ook daadwerkelijk te komen!
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606