Taboes doorbreken is een ingewikkelde opdracht. Veel taboes zijn omgeven door schaamte, er mag eigenlijk niet over gepraat worden. Doe je dat wel, dan kan er in eerste instantie een reactie van een ander volgen die je in verlegenheid kan brengen. Geslachtsziekten, aambeien, darmklachten, haaruitval en seksuele voorkeur doen het ‘goed’ als onderwerpen van taboe.
Waarom zijn er taboes?
Veel taboes zijn historisch te verklaren. Het is daarbij heel erg plaats- en tijdsafhankelijk wat een taboe is. Cultuur is daarin een belangrijke factor. Het is als het ware alsof ‘afgesproken’ is dat iets een taboe is. Je wordt vervolgens geboren in een bepaalde cultuur en leert dat je niet hoort te praten over bepaalde onderwerpen.
Maar waardoor is een taboe dan ooit ontstaan? Vroeger hadden taboes nut. Een besmettelijke ziekte was bijvoorbeeld taboe. Door het weg te stoppen, jezelf te verstoppen en er niet over te praten, bleef het een geheim dat je een ziekte had. Door isolatie was bovendien de kans dat je anderen ermee zou besmetten ook kleiner. Zo werd de gemeenschap beschermd.
Daarnaast voelt het veilig in de groep en willen we er graag bij horen. Vooral in de puberteit komt deze wens sterk naar voren. Pubers zijn naarstig op zoek naar wie zij zijn en waar ze bij horen. Maar voor ieder mens in vroeger tijden gold: als je er alleen voor kwam te staan betekende dat je dood. Je kon je dus maar beter aanpassen, want zo overleefde je.
Taboes in de 21e eeuw
Tegenwoordig zijn taboes eerder beperkend dan nuttig. We schamen ons ergens voor zonder dat er een reden toe is. Behalve dan dat we gezamenlijk hebben afgesproken dat het een taboe is. Waarom zou je eigenlijk wel makkelijk mogen praten over hoofdpijn en niet over aambeien? Beiden zijn een vervelend kwaaltje van het lichaam. Het één is niet besmettelijker dan het ander. Maar door de sterke mate van taboe die er nog ligt op aambeien, voelen we ons niet zo vrij om te vertellen dat we daar pijn van ondervinden vergeleken met hoofdpijn.
Waarom zou je taboes doorbreken?
Er ligt dus veel schaamte op taboes. Daarnaast kan iemand bang zijn om door een ander afgewezen te worden. Dit geldt natuurlijk niet alleen voor lichamelijke ongemakken of ziekten, maar ook voor meningen. Je kan bijvoorbeeld een mening hebben die door de meerderheid in een samenleving als erg afwijkend wordt gezien. Het kan dan voelen als een taboe om daar open en eerlijk voor uit te komen. En dat terwijl jouw mening mogelijk wel heel belangrijk voor je is.
Een voorbeeld hiervan is een religieuze overtuiging. Stel dat je met een vrij strenge christelijke levensovertuiging bent opgegroeid. Je ouders en vrienden hechten veel waarde aan hun geloof en óók aan dat van jou. Maar gaandeweg ben jij je minder en minder aangetrokken gaan voelen door de christelijke levensopvatting. Het staat je zelfs een beetje tegen en je gaat op zoek naar zingeving in andere spirituele stromingen. Het kan dan een flinke drempel zijn om je ouders of vrienden te vertellen dat je hun levensvisie niet meer deelt. Het is – in jouw kringen – een taboe. Het vraagt moed en durf om open uit te komen voor datgene waar jij voor staat.
In de kast zitten
Vaak gaat er een periode aan vooraf voordat iemand uitkomt voor iets dergelijks als een veranderde levensovertuiging. Het kan ook gaan over seksuele geaardheid, of over persoonlijke keuzes rondom gezondheid die afwijken van de norm. In het geval van seksuele geaardheid wordt het ‘uit de kast komen’ genoemd als iemand open uitkomt voor zijn of haar geaardheid. Vaak heeft iemand jaren ‘in de kast’ gezeten. Dit geldt voor allerlei levensgebieden waarbij iemand een drempel ervaart om volledig zichzelf te zijn.
Authentiek leven
Niet jezelf kunnen zijn kost veel energie en levert stress op. Je moet je anders voordoen dan wie je werkelijk bent. Dit kun je best een tijd volhouden, maar in de meeste gevallen niet een leven lang. Onderdrukken van gevoelens en niet een authentiek leven kunnen leiden kunnen allerhande klachten geven, zoals hoofdpijn, depressie, of eenzaamheid. Daarom is het zo belangrijk om taboes te doorbreken. Meestal volgt na het uit de doeken doen van een geheim of taboe dan ook opluchting. Zélfs als de reactie van de ontvanger negatief is. Het lucht op om niet langer de schone schijn op te hoeven houden. Mensen kunnen je afwijzen, zeker. Maar anderen – die wél overeenkomsten met jou hebben en je respecteren zoals je bent – zullen weer op je pad komen.
Taboes doorbreken geeft opluchting
Ook bij veel lichamelijke klachten waar een taboe op ligt kan het opluchting geven om er wél over te praten. De meeste mensen hebben wel íets waar ze zich voor schamen. Of het nu een karaktereigenschap is waar ze niet zo trots op zijn, een lichamelijk ongemak of een verslaving waar ze maar niet van af kunnen komen. Als jij je kwetsbaar durft op te stellen schep je verbinding met een ander mens die zich mogelijk wel herkent in die kwetsbaarheid.
Bovendien: je bent echt niet de enige. We kunnen ons zo alleen voelen als we niet praten over waar we mee zitten of waar we ons eigenlijk diep voor schamen. Terwijl als we ons taboe doorbreken, dan blijkt dat er veel meer mensen mee zitten. Vaak zijn die jou dan nog dankbaar ook dat jij het bespreekbaar hebt gemaakt, omdat zij dat zelf niet durfden.
Hulp inroepen
Het loont dus altijd om een taboe te doorbreken. Dit kan natuurlijk heel veel spanning en angsten met zich meebrengen. Als je hier zelf niet uit komt kun je uiteraard vrijblijvend contact met ons opnemen. Onze coaches staan voor je klaar en denken graag met je mee. We lopen letterlijk een stukje met je op in de natuur. In de natuur is geen oordeel. Die boom met die rare kronkel schaamt zich er niet voor. In de natuur zijn er geen taboes. En daar kunnen wij veel van leren! En onthoud ook: wat voor de één een taboe is, is dat voor de ander helemaal niet. Dus durf jezelf te laten zien, precies zoals jij bent.
