Wanneer het gaat over somberheid, maar ook stress, overspannenheid, depressie of zelfs een burn-out dan zijn de meeste mensen al snel geneigd om te denken aan een teveel van iets. Teveel werkdruk of teveel van jezelf vragen bijvoorbeeld. Dat hoeft echter niet zo te zijn. Al deze zaken kunnen ook veroorzaakt worden door juist een tekort aan iets. Somber worden na je pensioen is iets dat misschien niet door iedereen even goed begrepen wordt.
Je hebt jarenlang hard gewerkt om op comfortabele wijze te kunnen stoppen met werken en te gaan genieten van je pensioen. Misschien waren de laatste jaren zelfs erg zwaar en keek je reikhalzend uit naar de laatste dag als werkende. En dan is dat pensioen eindelijk daar. Voor veruit de meeste mensen is dat een heerlijk moment, maar niet voor iedereen.
Wie met pensioen gaat, heeft vaak al plannen gemaakt. Soms al jaren van tevoren. Meer tijd doorbrengen met partner en familie, reizen, eindelijk serieus werk maken van sluimerende passies en hobby’s waar je nooit tijd voor had, genieten van kleinkinderen: er gaat een hele nieuwe wereld open.
Maar wat nu als de realiteit niet strookt met zoals je het je al die jaren hebt voorgesteld? Somber worden na je pensioen, is echt niet zo vreemd als mensen soms denken. De constatering dat gepensioneerd zijn niet zo blijkt als gedacht, kan een harde klap vormen. Het kan zo zijn dat je teleurgesteld raakt omdat je te hoge verwachtingen had, maar wat de oorzaak ook is: je voelt je somber en dat is niet zoals jij je het leven na jaren hard werken door wilt brengen.
In veel gevallen kan somberheid na het pensioen dus ontstaan omdat de verwachtingen die je had, niet overeenkomen met de realiteit. Er zijn tal van aspecten in het leven waar dit op van toepassing kan zijn.
Je hele werkende leven ben je wellicht ook wel druk geweest. Het was misschien een constante uitdaging om genoeg tijd door te brengen met je gezin, af te spreken met vrienden of tijd te besteden aan je hobby’s. Nu je met pensioen bent, is tijd niet langer een belemmerende factor. Soms kan dit mensen echter hard met de neus op de feiten drukken. Want wat nu als jij (bijna) de enige bent met tijd? Wat als de mensen om je heen nog wel werkverplichtingen hebben of dagelijks druk zijn met allerlei bezigheden? Dit kan ervoor zorgen dat je niet geniet van je pensioen zoals je het al die tijd had voorgesteld, omdat jij wel tijd hebt voor anderen, maar zij niet voor jou.
Werken is in sociaal opzicht goed voor je. Het betekent meestal dat je onder de mensen bent, relaties aangaat, aanspraak hebt en een beroep moet doen op je sociale vaardigheden. Wanneer je werk wegvalt en je geen rijk sociaal leven hebt, kun je eenzaam worden. Alleen zijn, kan moeilijk zijn. Eenzaamheid ligt dan op de loer en in zwaardere gevallen kan dit zelfs leiden tot het ontstaan van een sociaal isolement.
Zo kan somber worden na je pensioen verder versterkt worden door eenzaamheid, hetgeen weer kan leiden tot ernstige klachten, zoals een depressie. Wat kun je doen aan deze eenzaamheid?
Vrijwel iedereen zal genieten van zijn of haar eerste dagen, weken en misschien zelfs maanden van het pensioen. Maar wat gebeurt er daarna? In de wenselijke – en gelukkig meest voorkomende – situatie, blijf je genieten van je pensioen. Natuurlijk: er zullen altijd mindere dagen zijn, net als in alle andere fases van je leven, maar als alles goed gaat, ben je gelukkig en zijn er genoeg dingen te doen.
Maar wat nu als dat niet zo is? Wat nu wanneer je erachter komt dat jij je verveelt? Gepensioneerden komen soms in een soort gat terecht. Werken was dan misschien wel een verplichting en soms een sleur; het hield je wel bezig. Het kan een ontzettend harde realisatie zijn om te moeten constateren dat je naast je werk misschien niet zo veel had en dat het leven nu erg saai is geworden.
Het is niet ongewoon dat gepensioneerden te kampen krijgen met een bore-out. Een bore-out is in wezen het tegenovergestelde van een burn-out. In plaats van chronisch overprikkeld te zijn en constant je grenzen te hebben overschreden omdat er te veel van je lichaam en geest is gevraagd, ervaar je problemen omdat je blijvend te weinig wordt geprikkeld en uitgedaagd. Hoewel een burn-out en een bore-out dus twee totaal verschillende dingen zijn, kunnen de symptomen erg op elkaar lijken.
Gelukkig is somberheid na je pensioen niet direct problematisch. Het is vervelend en lastig, maar het is in veel gevallen gelukkig wel op te lossen. Door te erkennen dat je last hebt van somberheid en te onderzoeken waar die gevoelens vandaan komen, kun je jezelf in staat stellen om hier iets aan te doen.
Somberheid is in veel gevallen gelukkig dus aan te pakken. Door erover te praten, goed voor jezelf na te gaan waar de somberheid vandaan komt en wat je hier tegen zou kunnen doen, kun je zelf wellicht de noodzakelijke stappen zetten om je somberheid te overwinnen.
Dit is echter niet altijd onmogelijk. Want de somberheid kan aanhouden en dit kan ertoe leiden dat je zelf geen oplossing meer ziet. Somberheid, na je pensioen of in het algemeen, kan samengaan met zaken als piekeren of nergens zin in hebben. Dit hoeft nog niet direct te betekenen dat je sombere gevoelens problematisch zijn of niet meer kunnen verdwijnen.
Wanneer somberheid gepaard gaat met aanhoudende versterkende vormen, zoals een sociale angststoornis, een paniekstoornis of aanhoudende eenzaamheid, kan dit de gevaarlijke situatie creëren waarin je somberheid over kan gaan in een depressie of een bore-out.
De stress- en burn-out coaches van Liberi zijn gespecialiseerd in de behandeling van tal van soorten psychologische klachten. Daaronder valt stress, een burn-out of een bore-out. Dus ook wanneer jouw klachten worden veroorzaakt door aanhoudende somberheid of neerslachtigheid en mogelijk ernstigere problemen. Heb je behoefte aan hulp, neem dan contact op met een van onze coaches bij jou in de buurt voor een vrijblijvend intakegesprek. Je staat er niet alleen voor.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606
085 - 5363606
3 reacties
Na een breuk in een korte liefdesrelatie (half jaar) begin vorige jaar realiseerde ik mij dat ik over 3 jaar met pensioen ga. Het leven lijkt mij dan uitzichtloos en ik kijk terug op mijn leven waarin ik verschillende onjuiste beslissingen heb gemaakt. Ik ben nu zonder relatie en heb geen kinderen. Vanwege een scheiding na een (kort) huwelijk 10 jaar geleden, moest ik kleiner gaan wonen in een een rijtjeshuis met soms luidruchtige buren. Ik wil hier eigenlijk niet oud worden. Het liefst wordt ik oud met een geliefde naast mijn zijde.
Ik heb daar ongeveer twee jaar geleden weer kort aan mogen snuiven, maar heb mij verslikt in de liefde en ruimte aan haar geven en ruimte voor mijzelf te behouden. Te weinig gewerkt aan het wij gevoel (Als wij samen – Toon Tellegen).
Zij is haar eigen werk gegaan als coach bij een onderneming die mensen voorbereid op het pensioen.
Ik heb nu nergens meer zin in. Was vroeger gepassioneerd schaatser/fietser etc. Nu heb ik moeite om op de racefiets te stappen. Nu ga ik weer alleen op vakantie.
Min vrienden willen me wel helpen, maar zij hebben ook hun eigen zaken te doen.
Ik loop we 1x/mnd naar de psycholoog, maar heb de indruk dat die sessies niet helpen.
Ik schrijf maar wat op. Ik pieker er wwellicht teveel over.
Weet je waar je somber van word als je je hele leven hebt gewerkt en het pensioen met AOW wat je dan als dank krijgt.
Enerzijds kijk ik uit naar mijn pensioen maar mijn grootste angst is dus inderdaad dat ik afglijd in somberheid en een depressie.
Er is natuurlijk veel vrijwilligerswerk te doen maar stel dat ik dat tegen die tijd niet meer kan ? Wat dan ? Ik heb geen kinderen of kleinkinderen. Geen familie in de buurt. Wel een partner maar toch…