Je lacht hardop om een grap, soms om die van jezelf, voelt je zielsgelukkig nadat je goed nieuws hebt gekregen en je straalt van trots als je iets geweldigs hebt bereikt. Dit wordt door iedereen geaccepteerd en eigenlijk nooit als een probleem gezien. Maar zodra je de tranen in je ogen voelt opkomen in een gesprek, verontschuldig je jezelf. Je stem slaat zelfs even over en je zegt sorry omdat je niet weet waarom je zo reageert. Waarom mogen blijdschap en enthousiasme er zonder problemen zijn, maar overheerst schaamte als we verdrietig, boos of gefrustreerd zijn? Alsof dit ingehouden en weggestopt moet worden.
Emoties zijn menselijk, en toch schamen we ons vaak voor de niet zo positieve gevoelens. We zijn bang om als zwak, gevoelig of ongemakkelijk over te komen. In dit blog bekijken we waarom we sorry zeggen voor sommige emoties en welke invloed dat heeft op ons welzijn.
Eerder hebben we al een keer geschreven over de basisemoties. En vanuit die basisemoties komen nog tig vertakkingen van andere emoties. Alleen heeft de samenleving er door de eeuwen heen een ongeschreven rangorde van gemaakt. Vrolijkheid en enthousiasme worden als sociaal geaccepteerd gezien, terwijl huilen of frustratie ongemakkelijk voelen. Niet alleen voor degene die de emotie ervaart, maar ook voor de omgeving.
Dit begint vaak al in de jeugd. Als je moest huilen als kind en dan te horen kreeg dat je je niet aan moest stellen, of dat huilen niet helpt. Het onbewuste signaal hiervan is dat sterke emoties verborgen moeten worden. En boosheid mag er helemaal niet zijn, want dat is onbeleefd of brutaal. Verdriet moest je wegstoppen, want dat maakt anderen ongemakkelijk. In plaats van aanhoren waarom je verdrietig was, werd je gesust. We hebben geleerd om deze gevoelens te onderdrukken. Emoties moeten vooral functioneel zijn. Maar emoties laten zich niet onderdrukken. Ze verdwijnen niet als je ze negeert, sterker nog, ze komen er later op een andere manier uit. Stress, spanning, lichamelijke klachten of plotselinge huilbuien zijn daar voorbeelden van.
Zolang je je blijft excuseren voor je gevoelens, doe je jezelf tekort en leg je onbewust een extra laag stress op je schouders. Opgekropte emoties zorgen voor spanning en alles wat je slikt, blijft zich opbouwen. Hoe langer je je gevoelens negeert, hoe groter de kans is dat ze zich op een later moment extra hevig naar boven komen. Daarnaast raak je los van jezelf. Door bepaalde emoties structureel te onderdrukken, wordt het steeds moeilijker contact te maken met wat je écht voelt. Je raakt gewend om jezelf emotioneel te filteren en verliest een stukje authenticiteit.
Als laatste creëer je een patroon van excuses. Iedere keer dat je sorry zegt voor je emoties, geef je jezelf en anderen het signaal dat ze ongepast zijn. Dit zorgt voor een vicieuze cirkel waarin je steeds meer moeite krijgt om je gevoelens vrij te uiten.
Blijdschap en vrolijkheid is licht en makkelijk voor anderen om te ontvangen. Ze hoeven er niks mee te doen en er is geen uitleg voor nodig. Niemand wordt ongemakkelijk als iemand anders lacht, uitzonderingen daargelaten als de situatie er niet naar is. Maar boosheid of verdriet maakt mensen onbewust gespannen. Vaak weten ze niet hoe ze moeten reageren of voelen ze zich verantwoordelijk om de ander op te beuren.
En dat is precies de reden waarom we sorry zeggen als we huilen. We willen de sfeer niet bederven en anderen niet met ons verdriet lastigvallen of overkomen als zwak. Terwijl verdriet net zo natuurlijk is als blijdschap en lachen. Het is een signaal dat er iets aan de hand is, dat iets je raakt, en het belangrijkste: dat je mens bent.
Hoe ideaal zou het zijn als we allemaal de schaamte van onze emoties los kunnen laten? Ook dit is een proces wat begint bij bewustwording. Je hoeft niet van de ene op de andere dag moeiteloos te huilen wanneer je wilt, maar iedere kleine stap die je kan maken is er een.
Vanaf nu doen we onze ‘sorry’s’ in de ban. De volgende keer dat je jezelf wil excuseren voor je emoties, pauzeer dan even en vraag jezelf af waarom je sorry wil zeggen. Is dat echt nodig op dit moment? Je zal merken dat dit een automatisme is geworden en niemand om je excuses vraagt.
Je mag voelen. Sterker nog, je moet voelen. Hoe kan je blijdschap voelen als je nooit je frustratie of verdriet toelaat? Slik je boosheid niet meteen in, maar erken dat het er is. Geef jezelf toestemming om je emoties te ervaren zonder er een oordeel aan te hangen.
Als je een keer verdrietig bent bij iemand anders, en het voelt veilig genoeg, spreek dan uit wat er gebeurt. Geef aan dat het je raakt of dat je even overweldigd bent. Door het te benoemen, haal je de schaamte eraf en normaliseer je het delen van gevoelens.
Door open te zijn over je gevoelens, geef je je zelf de ruimte om echt te ‘zijn’. En niet alleen jezelf, ook anderen. Zij voelen zich ook veel prettiger om hun emoties met jou te delen. Zo creëer je een omgeving waar emoties er mogen zijn, zonder dat je steeds sorry wilt zeggen.
Er heerst een soort stigma over bepaalde emoties dat je sterk bent als je deze onderdrukt. Je huilt niet zomaar, je kan niet boos worden en je blijft altijd maar kalm. Maar de echte kracht zit niet in het onderdrukken van je gevoelens, maar in het durven voelen en het laten zien wie je bent. Daar horen ook de momenten bij waarop je kwetsbaar bent. Verdriet, boosheid en frustratie zijn net zo legitiem als blijdschap en enthousiasme. Ze geven aan wat op dat moment belangrijk voor je is, waar je grenzen liggen en wat je raakt. Door dit te erkennen, geef je jezelf de kans om beter met je gevoelens om te gaan in plaats van ze op te kroppen.
Als we wat meer kijken naar het mens in ons, in plaats van naar de opgelegde normen en hoe we onze emoties zouden moeten tonen, dan komt er ruimte voor begrip en medeleven. Het is tijd om afscheid te nemen van het idee dat we alleen maar leuke emoties mogen laten zien. Boosheid en verdriet zijn signalen die ons iets willen vertellen en die mogen er net zo goed zijn.
Het is niet vreemd dat wanneer je al langere tijd je emoties onderdrukt, je niet weet waar je moet beginnen deze nu wel te tonen, zonder sorry te zeggen. Bij Liberi kan je aan de slag met een professionele coach om dit stap voor stap aan te pakken zodat je je vrijer en meer jezelf kan voelen. Durf jij het al aan om in volledige openheid van emoties te leven? Neem dan vrijblijvend contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606