De lente. Het lijkt misschien nog wat vroeg daarover een blog te schrijven op de laatste dag van januari. En toch is het passend. Als je je bewust wordt van wat er in de natuur gebeurt, dan merk je dat er een kanteling is geweest. De kortste dagen van het jaar (zo rond 21 december) liggen alweer achter ons en de natuur begint langzaam te ontwaken.
De sapstroom is al op gang gekomen in het plantenrijk. De dagen zijn al merkbaar langer, de vogels zijn actiever en laten meer van zich horen. Het eerste prille groen begint zich al te laten zien, als je weet waar je moet kijken. Als er dan ook nog zo’n fel winterzonnetje schijnt, dan voel je: de lente komt eraan!
De oude Kelten zagen de start van de lente dan ook niet op 21 maart, zoals wij dat vandaag de dag gewend zijn te doen. Nee, voor hen was 1 februari de start van de lente, met het jaarfeest Imbolc dat dit prille nieuwe begin aankondigt. Op 21 maart zijn dag en nacht precies even lang. Er is compleet evenwicht en ik vind het dan ook mooi om dit moment te zien als het hoogtepunt van de lente, niet het begin. Maar hoe je er ook naar kijkt, het feit is dat veel mensen na een koude, donkere winter uitkijken naar lichtere dagen.
Het doet namelijk ook heel veel met ons, een gebrek aan daglicht. Onze biologische klok is afgestemd op het ritme van de natuur. Het verschil tussen de langste en de kortste dag van het jaar is in Nederland wel tussen de negen en tien uur (afhankelijk van of je in het Noorden of Zuiden zit). Op de kortste dagen hebben we nog geen acht uur daglicht. Op de langste dagen kan dit oplopen tot ruim zestien uur. In de lente neemt iedere dag het aantal minuten daglicht toe. En dat voelen we!
Wij mensen hebben daglicht nodig. We maken vitamine D aan in onze huid onder invloed van zonlicht. Daarnaast bepaalt het aan- of afwezig zijn van daglicht de hormonen die we aanmaken, denk maar aan cortisol (het stresshormoon) en melatonine. Dit tweede hormoon is van essentieel belang voor ons slaap-waakritme. Eigenlijk kunnen we wel stellen dat daglicht invloed heeft op onze energie, stemming, slaap, immuunsysteem, stofwisseling en zelfs vruchtbaarheid. Niet zo vreemd dus, dat veel mensen helemaal kunnen opleven als de lente in aantocht is!
Doordat we ons in de lente letterlijk beter gaan voelen in ons fysieke, mentale en geestelijke lichaam, is deze periode bij uitstek een tijd van hoop. Het donkerste deel van het jaar ligt achter ons en we bewegen weer naar het lichte deel. Seizoensgebonden depressie verdwijnt weer als sneeuw voor de zon als de lente aanbreekt. Toch kan het in de prille lente nog flink koud zijn – koning Winter heeft zijn macht nog niet helemaal overgeleverd! In vroeger tijden was dit een zware tijd, want de wintervoorraden raakten op, maar er groeiden nog geen gewassen die al geoogst konden worden. Toch biedt het terugkeren van de zon hoop. Als we naar de natuur kijken, zien we dat alles altijd in beweging is. Het blijft niet voor eeuwig winter.
Als we naar ons eigen leven kijken, kunnen we ook perioden van winter aanwijzen. Fasen in ons leven waar we stil leken te staan, waar het grauw en donker was. Misschien waren we wel somber, neerslachtig en zonder hoop? Of misschien zit je nu in zo’n winterperiode in je leven. Is de stress van het dagelijks leven je allemaal te veel? Weet dan dat het niet voor eeuwig winter blijft. Er komt een keer een lente, ook al kan je in het diepst van de winter amper geloven dat dit zo is.
De natuur is hierin een bron van inspiratie en bemoediging. Wij staan namelijk helemaal niet los van de natuur, we zijn er onderdeel van. En zo bewegen ook wij dus mee in de cyclus van het leven. Onze persoonlijke winter hoeft niet letterlijk in de winter van de seizoenscyclus te vallen, maar dit kan wel (zoals je je kunt voorstellen bij een winterdepressie). Onze persoonlijke winter hoeft ook niet drie maanden te duren. Het kan korter, maar ook langer duren. Maar hoe lang die persoonlijke winter ook is, er komt een moment dat de lente aanbreekt.
Aan het begin van de lente is er in de buitenwereld nog vrij weinig te zien. Het is overal nog kaal en koud. Vaak zitten de bomen pas weer in het blad in april. Dat lijkt nog erg ver weg als het begin februari is! Maar zo mogen we ook naar onze persoonlijke seizoenen kijken. Als we uit de winter komen, is de lente nog zó pril, dat je er nog weinig van merkt. En toch, als je je ervoor open stelt, zul je merken dat er een kanteling is geweest. Het dieptepunt van de winter ligt achter je. Dit wetende geeft hoop.
Dit zien we ook vaak bij mensen in een burn-out. Er komt een moment dat die diepe winter voorbij is, dat ze merken dat ze weer wat meer energie hebben. Dat ze nu al meer aankunnen dan bijvoorbeeld twee maanden geleden. Ze zijn er nog lang niet, maar de lente is ingezet en dat is een hoopvolle gebeurtenis!
Na die eerste warmere zonnestraaltjes aan het einde van de winter, begint zich van alles te roeren. Zaadjes ontkiemen en naarmate de dagen lengen, gaat alles weer groeien. De natuur komt tot leven. Bloesems komen aan bomen, insecten worden weer wakker. De (late) lente is de periode van de groeispurt. Er komt een moment dat de natuur bijna explodeert, zo snel lijkt alles te gaan. Wetende dat deze periode in aantocht is als je alleen nog maar de eerste tekenen van de lente kunt zien, geeft hoop voor de soms nog koude lentedagen!
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606