Het leven is vol hindernissen, maar is dat erg? Nee, het maakt het leven juist interessant en dynamisch. We worden erdoor uitgedaagd en groeien daardoor juist verder als mens. Hoe je aankijkt tegen hindernissen op jouw pad, bepaalt voor een groot deel hoe je ze ervaart. Als lastige obstakels die je liever uit de weg zou gaan, of als kansen waar je van kunt leren en die je verder helpen. Aan jou de keuze.
Als we het woordenboek erop naslaan, is een hindernis helemaal niet zo positief. Volgens de Van Dale is een hindernis een belemmering, iets dat storend werkt. Geen wonder dat we geneigd zijn hindernissen als niet erg positief te zien! Maar wat als we dit nu eens gaan omdenken? Wat als een hindernis een springplank wordt naar meer?
Je ziet hindernissen heel letterlijk binnen de paardensport. Het zijn van die kleurrijke balken die her en der verspreid staan door de bak. Het is de uitdaging een bepaald parcours zo snel mogelijk af te leggen en geen van de hindernissen over te slaan, laat staan er per ongeluk een balk vanaf te gooien. Het paard moet eroverheen springen, liefst zonder de balken van de hindernis ook maar aan te raken. Wie dit binnen de kortste tijd lukt, is de winnaar. Een spannend spel dus, dat zonder hindernissen eigenlijk maar een beetje saai zou zijn.
Hoe benader je de hindernissen in jouw leven? Met angst en beven? Of ga je ze met vertrouwen tegemoet? Een ruiter die angstig is, geeft dit gevoel onvermijdelijk door aan het paard. Het paard wordt er een beetje zenuwachtig van en zal daardoor minder goed presteren. De hindernissen kunnen zo steeds groter en onoverkomelijker lijken. Maar wat als de ruiter met het volste vertrouwen de bak instapt? Samen met het paard vormt de ruiter een team. Ze gaan ervoor en krijgen telkens weer een kick op het moment dat een hindernis succesvol genomen is. Hun zelfvertrouwen groeit. Het plezier wordt groter en de wedstrijd wordt uitgereden.
Je kunt puur gaan voor de medaille, of je kunt gaan voor het plezier van het spel. Kun je genieten van het onderweg zijn, of moet je vooral zo snel mogelijk aankomen, op de eerste plaats? Er is een mooie quote die hier goed bij aansluit: ‘wie enkel wil aankomen, raakt steeds verder verwijderd van zijn bestemming.’ Als je volledig gericht bent op de bestemming, kan je hindernissen gaan zien als lastige obstakels die overwonnen moeten worden. Waarschijnlijk word je er zelfs minder creatief door, want je ziet maar één manier om eroverheen te komen. Tunnelvisie ligt op de loer.
Als je óók aandacht hebt voor de reis, is er veel meer ruimte om te spelen, te leren en te ontdekken. Het wordt lichter, je voelt niet meer zo’n zware druk op je schouders. Het mag fout gaan, je hebt dan niet gefaald. Je bent aan het leren en komt zo tot de ontdekking dat iets niet werkt. Bovendien zie je fouten niet langer als persoonlijke tekortkomingen van jouzelf, maar als dingen die je misschien beter anders aan had kunnen pakken. Je voelt je vrijer en kunt meer jezelf zijn. Klinkt toch heerlijk?
Waarom is de realiteit voor velen dan zo anders? Dit komt omdat we leven in een prestatiegerichte maatschappij. Op school wordt ons van jongs af aan voorgehouden dat we het pas goed doen als we een goed cijfer halen. Terwijl dat cijfer slechts de bestemming is. Wat valt er te leren van het onderweg zijn, inclusief alle hindernissen die je tegen bent gekomen? Misschien heb je wel dingen over jezelf of over het leven geleerd, die niet direct terug te zien zijn in het cijfer dat je ervoor kreeg.
Onze mindset wordt grotendeels bepaald door onze opvoeding. Als wij leren dat presteren loont, dan zullen we dáár onze energie op willen richten. Mogelijk vergeten we hoe belangrijk de reis is voor onze persoonlijke ontwikkeling. Inclusief alle hindernissen! Een hindernis kan opdoemen en een blok aan je been lijken als je zo snel en zo goed mogelijk wilt presteren. Maar we draaien het hier om en zien de hindernis als een leermoment.
Neem je eigen leven eens onder de loep. Ben jij zelf geneigd vooral te focussen op het eindresultaat? Op je werk? Privé? Wat zou het je kunnen brengen als je de focus wat kunt verleggen naar het onderweg zijn? Het proces zelf, de reis die je aan het maken bent? Ik noem maar wat dingen, maar het zou zomaar kunnen dat je meer plezier in je dagelijks leven gaat ervaren. Dat het minder zwaar aan gaat voelen. Dat hindernissen niet meer zo negatief zijn. En dat je ze gaat zien voor wat ze zijn: leermomenten.
Het kan natuurlijk dat er zó veel hindernissen op jouw persoonlijke parcours staan, dat je er stress van krijgt. Als de hindernissen te dicht bij elkaar staan, kan een paard ook niet herstellen, om zich klaar te maken voor de volgende sprong. Dan is het zaak te kijken wat je kunt doen om je tempo te vertragen. Te zorgen dat je – ondanks dat de hindernissen vlak bij elkaar staan – kunt herstellen en opladen. Wat helpt jou om weer een beetje te ontspannen? Wat heb je nodig om even op adem te komen? Het kan al een moment van vijf minuten zijn, waarin je even al je aandacht op je ademhaling legt. Of even naar het toilet gaan, om afstand van de situatie te nemen en even bij jezelf te komen.
Door te veel hindernissen wordt onze draaglast enorm verhoogd. Zolang je draagkracht dit aankan, kom je er wel doorheen. Maar als door wat voor reden dan ook je draagkracht niet voldoende blijkt, schaam je dan niet. Weet dat je hulp mág vragen. Ook onze coaches staan graag voor je klaar. Je kunt contact opnemen voor een vrijblijvende kennismaking om te zien of coaching in de natuur bij jou past.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606