Heb jij wel eens het gevoel dat het allemaal te veel is? Je bent de enige niet: een groot deel van werkend Nederland herkent dit gevoel. Het is dus vrij normaal geworden dat we soms overweldigd worden door alle verantwoordelijkheden die op onze schouders rusten. Maar is dat wel zo normaal? En wat als je het gevoel dat het allemaal te veel is, niet slechts eenmalig hebt tijdens een stressvolle periode, maar het herhaaldelijk ervaart?
- Als het allemaal te veel is
- Omstandigheden
- Levensgebeurtenissen
- Prioriteren met de Eisenhower Matrix
- Het gevoel dat het allemaal te veel is en tóch ja zeggen
- Het gevoel dat het allemaal te veel is kwijtraken
Als het allemaal te veel is
We gebruiken de uitdrukking dat het allemaal te veel is, als we te veel ballen in de lucht hoog te houden hebben. We ervaren dat er aan alle kanten aan ons wordt getrokken en we proberen overal aan de verwachtingen te voldoen: thuis, op het werk, binnen de familie- en vriendenkring, bij het vrijwilligerswerk of de vereniging. Meestal kunnen we het lange tijd allemaal wel blijven doen. Tot er een moment komt dat de emmer overloopt.
Omstandigheden
Vaak gebeurt dit door een onverwachtse gebeurtenis, een tegenvaller of een samenloop van omstandigheden. Denk aan het overlijden van een familielid waar je – naast het verwerken van het verlies – veel praktische zaken voor moet regelen. Of het verliezen van een baan en de financiële zorgen die er ineens op je afkomen, boven de zorgen die je al had vanwege een ziek kind. Ook kan het zo zijn dat er meerdere dingen min of meer ‘toevallig’ rond dezelfde tijd samenvallen: een verhuizing, een wisseling van functie, een kind dat naar de middelbare school gaat, een promotie, een geboorte, een huwelijk…
Levensgebeurtenissen
Levensgebeurtenissen (of dit nu positieve of negatieve zijn) hebben een grote impact op ons. Alles is ineens anders, we moeten flexibel zijn en schakelen. Het is wennen aan een nieuwe situatie. Levensgebeurtenissen kunnen dus het gevoel geven dat het allemaal te veel is. Vaak vinden we dit niet meer dan logisch in het geval van negatieve gebeurtenissen: het overlijden van een dierbare, het verliezen van een baan, een scheiding… Maar als het positieve gebeurtenissen zijn, dan vinden we het raar als we het gevoel krijgen dat het allemaal te veel is. We zijn toch blij dat we gaan trouwen? Dat er een kindje geboren is? Of dat we een fijne nieuwe woning hebben gevonden die we tot ons thuis gaan maken?
We hebben er dan dus snel een oordeel over. Maar ook de positieve levensgebeurtenissen vragen veel van ons. Jonge ouders weten er alles van: een baby’tje krijgen is geweldig, het is levensveranderend. En ja, het is ook vreselijk vermoeiend. Doorbroken nachten, een nieuw ritme moeten vinden en op een gegeven moment ook weer aan het werk. Als dan ook het werk veel van je vraagt, dan is het niet vreemd dat je het gevoel krijgt dat het allemaal te veel is. Hetzelfde geldt voor een huwelijk: wie getrouwd is en een groot feest heeft gegeven weet waar ik het over heb. Het is niet zomaar wat en alles dat geregeld moet worden kan je het gevoel geven dat het allemaal te veel is.
Prioriteren met de Eisenhower Matrix
We mogen dus best wat meer compassie voor onszelf hebben. We mogen onszelf serieus nemen. Zoom de volgende keer dat je het gevoel hebt dat het allemaal te veel is eens uit. Kijk naar jezelf in deze situatie. Hoeveel hooi heb jij op je vork genomen? Wat is allemaal belangrijk en wat is urgent? Je kunt voor jezelf de Eisenhower Matrix invullen: een vierkant waarin je de belangrijkheid en de urgentie van de dingen die je doet tegenover elkaar uitzet.
We zijn geneigd de dingen die urgent zijn eerst te doen. Ze vragen namelijk nú onze aandacht. Maar als je telkens alleen de meest urgente dingen doet, dan kom je nooit toe aan de dingen die écht belangrijk zijn, maar minder urgent. Op die manier ontstaat snel het gevoel dat het allemaal te veel is, want dat is het ook. Het is dus zaak om te prioriteren. Je kunt niet alles blijven doen.
Het gevoel dat het allemaal te veel is en tóch ja zeggen
Je voelt je druk. Té druk. En toch zeg je ja als je een verzoekje krijgt. Jij regelt de lunch wel even voor de halfjaarlijkse vergadering op werk. Jij haalt de kinderen wel op. En jij helpt die stagiaire wel even uit de brand. Even? Al die kleine dingen die jij erbij doet tellen bij elkaar toch op tot een flink takenpakket. Voor je het weet heb je het gevoel dat het allemaal te veel is. En wist je dat als jij (bijna) altijd ja op dingen zegt, je het alleen maar drukker zult krijgen? Mensen weten op een gegeven moment wat ze aan je hebben. Ze verwachten dat jij wel degene zult zijn die ja antwoordt op hun verzoekjes. Ze zullen dus steeds als eerste naar jou toekomen. Wil jij dat? Of wordt het toch eens tijd om nee te gaan zeggen?
Vind je dat moeilijk? Vraag jezelf eens af waarom je het zo moeilijk vindt om nee te zeggen. Ben je bang dat je anderen teleur stelt? Of dat je hen een gevoel zult geven van afwijzing? Of ben je vooral bang dat ze dan boos op je worden of je niet meer mogen? Als het antwoord op één of meer van deze vragen ja is, zou het goed kunnen dat je het gedrag vertoont van een pleaser. Je wilt het anderen graag naar de zin maken en wurmt jezelf in allerlei bochten om dat voor elkaar te krijgen. Maar de belangrijkste persoon in dit verhaal vergeet je helemaal: jezelf.
Het gevoel dat het allemaal te veel is kwijtraken
Herken je dit? Wees dan eerlijk naar jezelf. Erken het en wees je er telkens van bewust wanneer het gebeurt. Dit is de eerste stap naar verandering: bewustwording. Als je dat gevoel dat het allemaal te veel is kwijt wilt, dan zul je eerst in moeten zien waarom je zoveel hooi op je vork blijft nemen. Als je dit weet, kun je je grenzen aan gaan geven en ook bij weerstand vanuit je omgeving dicht bij jezelf kunnen blijven. Oefening baart kunst!
