Ineens voel je geen binding meer met je omgeving of met jezelf. Je gevoel is helemaal weg. Je lijkt als het ware vanaf een afstand naar jezelf te kijken en hebt geen eigen ik meer. Dit noemt men derealisatie of depersonalisatie. Het is de sensatie waarbij je voor je gevoel wordt losgekoppeld van je eigen ik of naar je omgeving toe. Het is een surrealistisch en vaak beangstigend gevoel. Naar schatting heeft 2% van alle mensen dit wel eens meegemaakt. Er zijn echter mensen die dit zeer vaak meemaken. Iedereen kan zich voorstellen hoe eng dit moet zijn en hoe moedeloos je hiervan kunt worden en dat dit zorgt voor enorm veel stress. Hoe ontstaat derealisatie?
Hoewel gelukkig maar zeer weinig mensen een ernstige vorm van derealisatie meemaken, is het niet helemaal ongewoon om dit gevoel te ervaren. Wie dit meemaakt, ervaart het vaak slechts van zeer korte duur. Zoals een moment van een black-out. In veruit de meeste gevallen verdwijnt deze sensatie weer zo snel als hij kwam. Desalniettemin voel jij je dan waarschijnlijk eventjes wat vreemd. Dat gevoel trekt echter snel weer weg.
Derealisatie kan op verschillende manieren ervaren worden. Vaak voelen mensen een afstand of een totale aanwezigheid van de eigen “ik”. Deze sensatie laat zich moeilijk in woorden vatten. Je voelt je geen persoon, ervaart geen connectie tussen geest en lichaam of voelt je helemaal leeg. Een bepaalde disconnectie komt ook op andere vlakken voor. Zo kun je derealisatie ervaren richting andere personen, je eigen gevoelens of gebeurtenissen en objecten.
Wanneer je als het ware de connectie met jezelf of eigen gevoelens verliest, spreekt men van depersonalisatie. Wanneer je als persoon de connectie met je omgeving verliest, spreekt men van derealisatie.
In deze blog schrijf ik over derealisatie, maar betrek ik depersonalisatie hier ook bij. Deze twee sensaties houden namelijk verband met elkaar en komen vaak tegelijkertijd voor. Functioneren bij derealisatie is ontzettend moeilijk. Je weet niet hoe jij je voelt. Je weet dat je gevoelens zou moeten hebben, maar je ervaart ze niet. Als je niet weet hoe jij je voelt, hoe weet je dan hoe je moet handelen of reageren?
Wie derealisatie in hoge mate ervaart, kan last krijgen van apathie. Omdat je helemaal leeg bent van binnen, voelt alles ook leeg. Het leven voelt zinloos en nutteloos. Je weet niet wie je bent en je weet niet wat anderen voor je betekenen. Dingen en personen waar je normaal gesproken om geeft, maar ook hobby’s die je hebt en activiteiten die je graag onderneemt: Je kunt niet bij het gevoel van waarde op een moment van derealisatie.
Wanneer je incidenteel of sporadisch last hebt van derealisatie, is dit direct dus al ontzettend moeilijk. Voor jou en voor je omgeving. Mensen kunnen je soms totaal niet begrijpen. Aan iemand die derealisatie ervaart zie je uiterlijk niets. De persoon die gegrepen wordt door deze sensatie, kan het vaak ook niet uitleggen. Hoe kun je immers iets uitleggen dat je niet voelt?
Derealisatie en depersonalisatie kennen verschillende oorzaken, zoals:
Ook kunnen psychische stoornissen of aandoeningen zoals PTSS, schizofrenie, depressie of een paniekstoornis zorgen voor derealisatie/depersonalisatie. Duidelijk is dus ook stress een oorzaak kan zijn.
Derealisatie hoeft niet altijd een stoornis te zijn. Het kan een stoornis zijn wanneer het regelmatig of structureel optreedt. Het is een vorm van dissociatie. In ernstige vorm spreekt men dus vaak van een stoornis. Zoals veel andere stoornissen kan ook deze het leven van de persoon in kwestie platleggen. Ernstige derealisatie maakt normaal functioneren zoals ik eerder schreef onmogelijk. Vanwege het onvermogen om te verbinden met zichzelf en/of met de omgeving, krijgt het al snel de kenmerken of gevolgen van een sociale stoornis. Dat betekent dat in veel gevallen werken zo goed als onmogelijk is. Ook het onderhouden van normale relaties met mensen is op het moment dat derealisatie optreedt onmogelijk. Logischerwijs kun je nergens belangstelling voor opbrengen.
Een constante staat van derealisatie komt vrijwel nooit voor. Mensen ervaren meestal episodes. Hoe ernstiger de problemen, hoe vaker en heviger deze episodes voorkomen. Voor de buitenwereld maakt dit het omgaan met mensen met derealisatie nog moeilijker. Het ene moment lijkt er niets aan de hand en een moment later zijn zij ineens onherkenbaar.
Dat mensen met derealisatie of depersonalisatie ernstige of complete disconnectie met zichzelf en/of de omgeving ervaren, betekent niet dat zij hun stoornis niet bewust meemaken. Dit kan deze stoornis des te angstaanjagender maken. Ook wanneer mensen die met deze stoornis kampen geen episode ervaren, kan het hun leven beheersen. Zij weten immers nooit wanneer een episode op kan treden. Hierdoor leven zij vaak in constante angst. Ze kunnen bang zijn om gek te worden of constant leven met het idee dat er iets mis is met hun hersenen.
Depersonalisatie of derealisatie is te behandelen. Hoe het te behandelen is, hangt af van de oorzaak. Wanneer alcohol- of drugsgebruik aan het probleem ten grondslag ligt, zal de behandeling zich richten op het verhelpen van dit probleem. Wanneer er een psychologische of psychiatrische oorzaak is, kan de psycholoog of psychiater diverse methoden toepassen. Voor welke methode wordt gekozen, is mede afhankelijk van de klachten.
Ernstige stress kan ook leiden tot derealisatie of depersonalisatie. De coaches van Liberi hanteren een unieke methode om jou hierbij te helpen. De methode wordt gekenmerkt door vaste stappen die ingevuld worden met een persoonlijk plan. Samen achterhalen wij wat je problemen veroorzaakt zodat wij kunnen werken aan herstel. Naast stap voor stap herstel leer je ook omgaan met de situatie. Met behulp van onze coaching vermindert je stress waardoor de klachten afnemen. Tegelijkertijd leer je beter leven met angsten en onzekerheden en zullen ook deze na verloop van tijd verdwijnen.
Van je derealisatie/depersonalisatie afkomen, kan een moeilijk en lang traject zijn. Jouw persoonlijke coach is er echter om deze strijd met je aan te gaan, je te helpen en te steunen.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606
085 - 5363606
5 reacties
hallo ik heb een triger gehad voel me niet meer zo veilig ook angst en paniek aanvallen
hoe kom ik daar van af
gr
Enige wat tot nu toe tijdelijk helpt is
bij mij koud douchen.
Schijnen mensen met Wim Hof methode goede ervaringen te hebben.
Ik ben 2 jaar geleden in een derealisatie terechtgekomen. Het duurde rond de 4 maanden en daarna zakte het langzaam weg. Het zakte omdat ik veel dingen ging doen zodat ik afgeleid was en niet er aan dacht, want ik merk dat alsje er veel over nadenkt of over praat dat dat het triggert. Het is ondertussen 2 jaar later en heb er nogsteeds redelijk last van maar ik heb het geaccepteerd en ik kan er beter mee omgaan.
Ik heb derealisatie.
Ik omarm het gewoon, persoonlijk lijd ik er ook niet onder.
Ik heb hier ook last van, het begon al rond mijn 11e levensjaar, de eerste keer dat ik zo’n episode kreeg was toen ik voor het eerst weg liep va huis. Sinds dien krijg ik dit regelmatig op momenten dat ik veel stress ervaar, dit houd dan ongeveer een dag aan. Ik ben inmiddels 22 jaar en heb 2 jonge kinderen, hierdoor vind ik het soms lastig op het moment dat ik weer zo’n episode krijg en weet ook helaas niet hoe ik hierop in moet spelen om het te verminderen.