Er is iets voorbij in je leven en je weet niet wat er komen gaat. Dit is de tijd van het niet-weten: de tussentijd. We kunnen deze tussentijd vooral ervaren als ons oude leven niet meer werkt voor ons en er is nog geen nieuw leven zichtbaar en voelbaar. Een soort niemandsland waarin je je begeeft, wat uiterst spannend, onaangenaam en onzeker kan voelen. Een tijd waarin veel vragen en twijfels je geregeld kunnen overvallen: Wordt het ooit nog wel beter? Lukt het me wel om dit voor elkaar te krijgen? Vragen waar je pas later antwoord op krijgt. Tot die tijd is het beleven en ervaren van deze tussentijd het enige wat je kunt doen. Herken jij deze gevoelens? In dit blog gaan we dieper in op dit onderwerp.
Er zijn verschillende fases en periodes in je leven waarin je in een tijdelijke staat van zijn verkeert. De tussentijd kunnen we onder andere ervaren bij verlies van werk, verlies van je gezondheid of vitaliteit, verlies van een geliefde of een dierbare, scheiding en verlies van jezelf. Eigenlijk kan een tussentijd ervaren worden bij alle soorten van verlies van klein tot groot. Ook als je je sleutels kwijt bent is er een korte tijd waarin we ook niet weten of we ze nog vinden. Dit kan soms allerlei emoties oproepen. Angsten, verdriet, onzekerheid en moedeloosheid zijn geen vreemde gevoelens wanneer je verlies lijdt, op welk aspect van je leven dan ook. Het is belangrijk om deze zogenoemde tussentijd te erkennen en er te laten zijn.
Tijdens een training over verlies en rouw die ik volgde kwam een verhaal langs over het land van rouw en verlies. Een gebied tussen je vertrouwde leven en het nog niet aanwezige nieuwe leven. Ik vond dit heel beeldend en zo herkenbaar in mijn eigen leven. Mijn eigen weg te gaan op ongebaande paden en niet weten waar ik uitkom. Het is een heel persoonlijk pad, je loopt jouw eigen unieke weg. Dit kan voelen als lopen door een doolhof. Steeds vastlopen en geen directe uitgang vinden. Het is een gevoelig proces. Een slingerbeweging tussen enerzijds stil staan bij het verlies en gevoelens die dit met zich meebrengen en anderzijds bezig zijn met je herstel en de nieuwe situatie.
De brug
Staand op die oever van de rivier,
die breed was en onstuimig,
geloofde ik niet
dat ik de brug zou oversteken:
hij was van dun teer riet gevlochten,
samengebonden slechts met bast.
Ik liep licht als een vlinder,
en zwaar als een olifant,
ik liep zeker als een danser,
en wankel als een blinde.
Ik geloofde niet dat ik de brug zou oversteken,
en nu ik al op de andere oever sta,
geloof ik niet dat ik hem over ben gegaan.
Leopold Staff
Al lopend op dit nieuwe pad is de uitnodiging om jezelf toe te staan dat alles wat zich in je roert, gevoeld mag worden, onvoorwaardelijk. Jezelf een thuis geven. Hierbij is het fijn, en niet te vergeten zeer belangrijk, om geregeld uit te kunnen rusten en je omhuld te voelen door een veilige omgeving. Misschien wel nabijheid te zoeken van anderen om je te steunen en er voor je te zijn. Met je te zijn. Waar je mag zijn met alles wat zich in je beweegt, dat je jezelf mag zijn zonder schaamte en inhouding.
De tussentijd zal je steeds meer doen beseffen dat je mag vertrouwen op het dichterbij komen en steeds meer zichtbaar worden van je nieuwe leven. Stap voor stap.
Hoogstwaarschijnlijk leef je in de tussentijd omdat je te maken hebt gehad met verlies. Het is menselijk om te vechten tegen negatieve emoties. De enige manier om tot een goede verwerking te komen is het accepteren van de situatie. Van het wegstoppen van je gevoelens komt alleen maar uitstel.
Door te ontspannen, en het leven er te laten zijn zoals het er is, krijg je veel eerder inzicht in wat je nu daadwerkelijk voelt. En juist dat voelen is belangrijk om tot de uiteindelijke verwerking te komen. Probeer daarom regelmatig ontspanning te zoeken. Dat mag op jouw manier zoals jij dat wil. De een ontspant met een goed boek en een ander vindt ontspanning door een uur naar de sportschool te gaan.
Niet voor iedereen even makkelijk, vooral als het om rouwen gaat. Maar blijven praten met mensen die je dierbaar zijn is een goede geneesheer voor verlies. Het is fijn om te ontdekken dat we allemaal te maken hebben met verlies en dat alle gevoelens die daarbij komen kijken er ook mogen zijn. Er is niemand die je vertelt hoe jij je moet voelen, alleen maar erkenning. Juist het voelen maakt je mens.
Het is nogal wat. Leven in die tussentijd. Soms besef je pas dat je in deze periode bent beland omdat je er niet uit lijkt te komen. De gevoelens en emoties waar je in lijkt te bestaan worden niet minder. Naast dat je een verlies te verwerken hebt, heb je ook te dealen met het leven wat na deze tijd nog moet gaan komen. Maar wat als je dat licht aan het einde van die tunnel in de verste verte niet kan zien? En wat als je niet kan accepteren dat de situatie op dit moment is zoals het is? Hier kan ik jou ondersteunen om tot acceptatie te komen. En in de tussentijd? Pakken we deze periode als een kans om te werken aan je persoonlijke ontwikkeling.
Neem gerust contact met mij op om de mogelijkheden te bespreken.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606