Dansen in de regen als metafoor voor een blij en vrij leven. De kansen en mogelijkheden zien, in plaats van de beperkingen en frustraties. Loskomen van de banden die je gevangen houden in verantwoordelijkheden en belemmerende patronen. Weer worden als een kind, dat onbekommerd kan dansen in de regen… willen we dit niet stiekem allemaal?
Het regent. Zoals het dat zo vaak doet in Nederland. De afgelopen zomers waren vrij nat. We zien steeds vaker weerextremen, niet alleen in ons eigen kikkerlandje. Maar vandaag bood de regen mij inspiratie voor een blog. Want ik kan het heel vervelend vinden dat het regent. Ik kan balen dat ik op de fiets mijn zoontje naar de opvang moet brengen. Afgelopen juli zat ik haast bibberend van angst in een tentje tijdens een nachtelijke onweersbui – en het hield maar niet op met regenen. Ik was op een festival waar meer plassen waren dan droge stukken grond. Tentjes liepen onder, mensen hadden het koud. Leuk, die regen.
Als je kunt dansen in de regen…
Maar laten we het eens van de andere kant bekijken. Regen is tenslotte heel goed voor de natuur. Het bevat veel mineralen en is voor planten voedzamer dan gewoon kraanwater. Natuurlijk hoeven we niet naar het positieve te zoeken in het extreme, zowel niet als het gaat om droogte, als om zaken als overstromingen en noodweer. Maar wat ontstaat er allemaal als je leert om te dansen in de regen?
Optimisme
We maken allemaal dingen mee die we niet leuk vinden. Maar kun je – ondanks dat het kleddernat is, om maar even bij de metafoor van het weer te blijven – dansen in de regen? Wat houdt dat eigenlijk in? Allereerst betekent het dat je een positieve kijk behoudt. De één is optimistischer van aard dan de ander, maar je hebt altijd de keuze om in pessimisme te blijven hangen, of toch de zonnigere kant toe te laten in je gedachten. Jíj bent de enige die deze keuze kan maken, dat kan een ander niet voor je doen.
Slachtofferrol
Stel, je zit in een burn-out. Metaforisch gezien zou je kunnen zeggen: je zit in de shit na een wolkbreuk. Overal is schade en water heeft veel van wat je lief is meegesleurd. En daar zit je dan, zonder enige hoop of energie. Wat dan? De ene persoon gaat bij de pakken neer zitten en vraagt zich af waarom hem dit nu toch weer is overkomen. Hij heeft medelijden met zichzelf. Dit is een voorbeeld van iemand die in de slachtofferrol stapt. Hij legt de ‘schuld’ buiten zichzelf, maar daardoor ‘moet’ de oplossing ook van buiten zichzelf komen. Als die dan niet komt, beklaagt hij zichzelf.
Iemand die durft te dansen in de regen, stapt uit de slachtofferrol. Een slachtoffer blijft in een plas water zitten, iemand die het heft in eigen hand neemt, staat op en komt in actie. Ook hier ben jij de enige die de keuze kan maken. Je hebt soms geen invloed op wat je overkomt, maar je hebt wel degelijk invloed op hoe jij omgaat met jouw situatie en omstandigheden.
Dansen in de regen is een keuze
Dat klinkt misschien makkelijker gezegd dan gedaan, en dat is ook zo. Het vraagt namelijk wel wat van je. Je moet namelijk eerlijk naar jezelf durven kijken en keuzes maken vanuit kracht, niet vanuit angst, onzekerheid of een mindset van tekort. En dat doe je niet van de ene op de andere dag. Daar is oefening voor nodig. Meestal véél oefening. Maar zoals een oud gezegde luidt: een reis van duizend mijl begint met de eerste stap. Dus is dansen in de regen nu nog wat te veel gevraagd? Kijk dan eens of je voorzichtig je hoofd naar buiten kunt steken als het regent. Voel de druppels zonder oordeel. En ga dan maar gauw weer warm binnen zitten.
Veerkracht
De ene persoon is snel van zijn stuk, terwijl de ander veel meer kan hebben. Hoe komt dat? Dit heeft te maken met een verschil in veerkracht. Met andere woorden: als je flexibeler bent, kun je makkelijker meebewegen met de wind. Als je heel star bent, breek je gemakkelijker bij een stevige windvlaag. Het vermogen van mensen om terug te veren na een uitdagende situatie, heet veerkracht. Misschien groei je zelfs door de ervaring. Dat is een belangrijk kenmerk van veerkracht.
Kun je dit oefenen? Ja, dat kan. De eerste stap hierbij is acceptatie. Het klinkt misschien cliché, maar daardoor is het vaak juist waar. Weestand tegen hoe het is, maakt het vaak alleen maar erger. Dat zie je ook met regen: je kunt chagrijnig weggestopt in je capuchon stevig doorstappen, of je kunt vrolijk dansen in de regen. Dezelfde omstandigheid, verschillende reacties.
Onderzoek je belemmerende patronen zodat je weer kunt dansen in de regen
Als je vastzit in negatieve (gedachte)patronen, belemmert dat jouw vrijheid om te kunnen dansen in de regen. Oude overtuigingen, angsten voor wat anderen wel niet zullen denken, perfectionisme en onzekerheid gooien roet in het eten dat een fijn leven heet.
Eerst moet je je daarom bewust worden wat deze belemmeringen zijn. Soms is het nodig om dan terug te gaan naar je jeugd, omdat je daar ervaringen hebt opgedaan die hebben geleid tot deze belemmerende overtuigingen en gedragspatronen. Vaak ontstonden toen coping mechanismen. Deze waren op het moment dat je nog een kind was nodig om te kunnen overleven, maar als volwassene werken ze tegen je. Heb je traumatisch ervaringen opgedaan? Zijn er dingen gebeurd die nu nog in je geheugen gegriefd staan? Wat heeft je ten diepste pijn gedaan in je kindertijd? Door dit soort vragen te beantwoorden kun je hier inzicht in krijgen.
Hulp inschakelen om weer te kunnen dansen in de regen
Dit is niet makkelijk, en veel mensen zoeken daarom de hulp van een coach of therapeut. Als jong kind was je misschien heel vrij en blij. Maar met alle conditioneringen die we in de loop van ons leven hebben opgedaan, is dit niet meer zo vanzelfsprekend. Neem jezelf dus serieus. Een leven vrij van angst en pijn is misschien onmogelijk, maar we kunnen onszelf wel weer aanleren om te durven dansen in de regen!
