Kan jij wel wat bemoediging gebruiken? Bemoediging hebben we allemaal van tijd tot tijd nodig. Je kunt jezelf bemoedigen, maar als je er even helemaal doorheen zit, is het heel fijn als een ander je kan bemoedigen. Het lijkt ook erg op troost, dat is een vorm van bemoediging.
Online vind ik deze betekenis van het woord: ‘iets waarmee je iemand kracht en moed geeft als die persoon het moeilijk heeft’. Ik vind het een mooi beeld, maar hier wordt er vanuit gegaan dat bemoediging iets is dat alleen een ander kan geven. Maar je kunt het ook aan jezelf geven! Sterker nog, ik ben van mening dat het ook juist nodig is op de momenten dat het (redelijk) goed met je gaat.
Iedereen loopt wel eens tegen dingen aan. Een tegenvaller op het werk, een ruzie met je kind of een onenigheid met je partner. Als het over het algemeen goed gaat en je zit lekker in je vel, kun je dit soort dingen prima aan. Je draagkracht is voldoende groot om er goed mee om te gaan. Desondanks is het niet makkelijk.
Je kunt jezelf hierbij dus bemoedigend toespreken. ‘Ik heb mijn best gedaan, meer kon ik niet doen.’ Of: ‘Elke ouder schiet wel eens uit zijn slof. Ik kan het goedmaken door mijn excuses aan te bieden en uit te leggen dat ik even mijn emoties niet in de hand had, maar nu wel weer, en dat ik veel van mijn kind houd.’ Of: ‘We zijn nu eenmaal verschillend en mijn partner heeft ook het recht op zijn mening. Ik kan hem in zijn waarde laten en het loslaten.’ Als je voldoende energie hebt, kan je relativeren en door even een pas op de plaats te maken en van een afstandje naar de situatie te kijken, wordt het al wat lichter.
Maar wat als het nou níet zo lekker loopt allemaal en het lukt niet om jezelf te bemoedigen? Als je al langer op je tenen loopt en last hebt van stress, of zelfs in een burn-out zit, kan je niet de kracht in jezelf vinden om jezelf op te beuren. Dit is helemaal niet erg en heel begrijpelijk, dus wees niet te streng naar jezelf dat het niet lukt. Wij mensen zijn nu eenmaal sociale dieren en we hebben elkaar nodig. Bovendien: als niemand ontvangt, valt er ook niets te geven. Door hulp, bemoediging en steun aan te nemen, geef je de ander het geschenk van het geven. Hoe mooi is dat?!
We willen allemaal vaak liever geven dan ontvangen. Hulp ontvangen voelt heel kwetsbaar en we voelen ons over het algemeen liever sterk dan kwetsbaar. Maar juist in kwetsbaarheid ligt kracht! Bovendien, als jij je kwetsbaar opstelt en om hulp vraagt, leert die ander jou beter kennen. Het schept dus verbinding. Soms vraag je niet om hulp, maar ziet een ander dat het niet goed gaat en biedt die hulp aan. Kun je dit dan ontvangen? Of schiet je in de weestand en de ontkenning?
Mensen die in een burn-out terecht komen, zitten eerst vaak in de weerstand en ontkenning. Ze krijgen de signalen van hun lichaam wel binnen, maar kiezen er vaak (onbewust) voor om toch door te zetten. Tot het écht niet meer gaat en hun lichaam aangeeft dat de koek op is. Ze kunnen niet meer, zijn letterlijk opgebrand. Die eerste periode van thuis zitten is vaak heel ontredderend. Soms valt iemands gevoel van identiteit weg, omdat ze die hadden opgehangen aan hun functie op werk. Zij waren toch altijd degene op wie anderen konden bouwen? Juist in deze periode is bemoediging nodig, maar is het vaak nog ingewikkeld voor de persoon met de burn-out om deze te ontvangen.
Wat meestal het meeste helpt, is er in eerste instantie gewoon te ‘zijn’ voor die persoon. Ga geen adviezen geven, of ‘had je maar…’. Ga niet zeggen dat je dit al lang had zien aankomen, want dat ontmoedigt alleen maar (ook al is het waar). Vaak zien mensen in de omgeving van de persoon met burn-out het eerder aankomen dan de persoon zelf. Maar zie het ook als het levenspad van deze persoon. Dit was blijkbaar de unieke leerweg die deze persoon moest bewandelen. Want hoewel burn-out vreselijk is en ik het niemand toewens, is het in veel gevallen ook – op termijn op een positieve manier – levensveranderend.
Iemand wordt namelijk stilgezet door het lijf en daardoor gedwongen om naar het eigen leven te kijken. Levensvragen kunnen naar boven komen. Is dit wel het leven dat ik wil leven? Waarom deed ik eigenlijk wat ik deed, als dit het resultaat is? Wat is nu werkelijk belangrijk voor mij, waar liggen mijn prioriteiten? Bemoediging kan ook in de vorm komen van iemand helpen zichzelf deze vragen te stellen. Door van een afstandje – als door de ogen van een arend die hoog boven het landschap vliegt – naar je leven te kijken kun je makkelijker relativeren. Maar daarvoor is het wel nodig dat er rust en stilte zijn. Soms is thuis komen te zitten door een burn-out de enige manier om iemand in die rust en stilte te krijgen. Een harde les, maar daardoor juist ook zo waardevol!
Merk jij dat je behoefte hebt aan bemoediging van buitenaf? Schroom dan niet om hierom te vragen aan de mensen om je heen! Zie de lieve mensen om je heen als spiegels, waarin je jezelf eerlijk onder ogen kunt komen. Vind je dat nu nog te moeilijk of is de drempel te hoog hierom te vragen? Dan kun je natuurlijk altijd een coach om hulp vragen. Deze persoon luistert als neutrale buitenstaander naar je verhaal en zal je vooral veel vragen stellen. Zo kom je tot nieuwe inzichten over jezelf.
Onze coaches staan voor je klaar om een stukje met je op te lopen – letterlijk, want wij coachen buiten, in de natuur. Ook de natuur is een prachtige spiegel voor onze innerlijke processen. Je weet van te voren nooit wat je tegen zult komen – maar daarom ontvang je soms juist de grootste bemoediging die je maar kunt wensen.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606