Nadat ik in oktober vorig jaar uit ben gevallen met burn-out klachten viel ik in een diepe put. Niet meer kunnen deelnemen aan werk en de maatschappij, niet meer de rots in de branding kunnen zijn voor je gezin en je ziek voelen. Allemaal ingrediënten die er bij mij voor zorgden dat ik me totaal niet meer kon identificeren en mezelf hopeloos en eenzaam zag zitten in die diepe put. Een absoluut onaangename ervaring voor iemand die graag in de vijfde versnelling door de dagen snelt. Ik merkte dat ik alleen niet uit deze diepe put zou kunnen komen en dat ik hulp nodig had. Via de bedrijfsarts werd eerst specialistisch maatschappelijk werk aangeboden. Via deze weg kreeg ik met name informatie over mijn ziek-zijn en hoe een burn-out tot stand kan komen. Deze informatie werd aangevuld met tips over rust nemen, activiteiten beperken en leren luisteren naar je lichaam. prima informatie, maar het voelde voor mij te algemeen en vooral passief. Ik had niet het idee te wérken aan balans-herstel, maar juist afgeremd te worden. Ik zocht verder naar een meer passende vorm van begeleiding.
Via mijn vriendenkring kwam ik op het spoor van wandelcoaching bij Liberi. Het idee om op een meer actieve manier en met een geschoolde en ervaringsdeskundige coach de weg naar balans-herstel te bewandelen sprak mij aan. Ik heb deze vorm van begeleiding besproken met mijn werkgever en deze was bereid mij te ondersteunen in deze route. Na mijn aanmelding ben ik heel snel teruggebeld en kon ik op zeer korte termijn al starten.
In 8 maanden tijd heb ik samen met mijn coach Reinoud vele kilometers in de prachtige natuur in de buurt van mijn woonplaats gelopen. Onderweg heb ik vooral een spiegel voorgehouden gekregen waarin ik zag hoe ik acteer op professioneel, privé en persoonlijk vlak. Ik heb daardoor geleerd weer meer in contact te staan met wat mijn lijf aangeeft en hoe dat voelt. En nog belangrijker: hoe ik daar naar kan luisteren. Daarnaast lag het accent ook op hoe ik mijn beschikbare energie kon verdelen over datgene wat van mij gevraagd werd en waar ik zelf energie in wilde stoppen. Eigenlijk leerde ik mezelf te begrenzen. Geen makkelijke weg hoor, voor iemand die gewend is vol gas te gaan, veel te geven, resultaat- en doelgericht is en verslaafd is aan denken.
Ik heb de oefeningen die we hebben gedaan en de, soms confronterende, reflecties op mijn handelen als waardevol ervaren. Ze hebben het inzicht in mezelf en hoe ik functioneer vergroot en verhelderd. En hoe verwarrend dit soms ook was en is, deze conclusie helpt mij verder in hoe ik zelf graag in het leven wil staan en hier bewuster keuzes in kan maken. Mijn leerervaring stopt dan ook niet met het bereiken van balans-herstel na een burn-out, maar kan ik voor altijd meenemen.
