De wereld staat steeds meer open voor de acceptatie van een burn-out als deze wordt veroorzaakt door werkdruk, stress of een gebrek aan balans. Dat is vaak ook het eerste waar we aan denken als iemand over een burn-out praat. Maar er bestaat nog een stille, maar hardnekkige veroorzaker die minder vaak genoemd wordt: onverwerkte rouw. Een rouwproces heeft namelijk niet altijd een duidelijk begin en einde. En als je rouw niet erkent of geen ruimte geeft, kan dit zich op langere termijn vastzetten in je gehele systeem. Soms kan dit dusdanig erg zijn, dat het uiteindelijk leidt tot een burn-out. In dit blog bespreken we hoe rouw zich op kan stapelen, tot een burn-out kan leiden en geven we tips hoe je dit eventueel kan voorkomen.
Rouw is meestal een reactie op verlies. Dit hoeft niet meteen een overlijden te betekenen, maar kan ook een relatie zijn, een droom die niet uit kan komen, gezondheid die nooit meer hetzelfde wordt, of zelfs het verlies van je leven zoals je dat gewend bent na een ingrijpende gebeurtenis. Toch wordt rouw vaak alleen gekoppeld aan een overlijden en daar zit meteen de essentie van het probleem. Andere vormen van rouw worden niet erkend als net zo heftig als wanneer iemand voor altijd wegvalt, terwijl het effect op je algehele welzijn net zo intens kan zijn.
Rouw kost energie. Heel veel energie. Wanneer je je zelf geen tijd of ruimte gunt om te rouwen, onderdruk je bepaalde emoties die er wel willen zijn. Die er moeten zijn. Je zet je verdriet voor het gemak ‘even’ aan de kant om te functioneren en niet te hoeven voelen, maar ondertussen blijft het wel onder de oppervlakte sudderen. Overbelasting is onvermijdelijk als je je gevoelens chronisch blijft wegstoppen. Doorgaan is je enige optie, denk je, maar eigenlijk zou je nu stil moeten staan. Een situatie die niet houdbaar is en dit laat je lichaam ook aan je weten. Het begint met hoofdpijn, vermoeidheid en concentratieproblemen.
Als je niet naar deze signalen wilt luisteren, gaat je lichaam van fluisteren over op schreeuwen. In de vorm van uitputting, meer lichamelijke klachten en uiteindelijk… een burn-out.
Er is geen pad van herstel zonder dat je eerst erkent dat er een probleem is. In deze situatie is het erkennen dat je iets bent verloren. Hoe groot of klein dat ook is. En dat je misschien nooit de tijd hebt genomen om stil te staan bij wat je hierbij voelt: pijn, verdriet, onmacht, machteloosheid. En dat erkennen en voelen is geen zwakte. Het is juist moedig de confrontatie met jezelf aan te gaan. Rouwen is niet iets wat je ‘even’ doet. Er is geen opleverdatum wanneer dat af moet zijn. Het is een proces dat op en neer gaat en het laat zich niet plannen of versnellen.
Hoe meer ruimte je jezelf geeft om de rouw rauw binnen te laten komen en zich te laten ontwikkelen zoals het komt, hoe kleiner de kans is dat je een burn-out ontwikkelt.
Ik geloof niet dat er een vast pad bestaat als het om rouw gaat. Het is een van de meest unieke wegen die we als persoon belopen. Hierdoor kan ik geen vast stappenplan meegeven die je kan volgen. Wel kan ik je een aantal handvatten geven die je met zachte hand kan begeleiden.
Wat het ook is, het is goed. Je verdriet, je boosheid, je angst, je radeloosheid en ook momenten van plezier, het is allemaal goed. Geef je emoties de ruimte, weet dat ze een functie hebben om alles wat je aan het verwerken bent een plek te kunnen geven. Gedachten over hoe lang, hoe heftig en wat anderen ervan vinden, zijn niet helpend. Jij doet het op jouw manier.
Sommige mensen vinden het moeilijk om anderen om hulp te vragen. Zeker als jouw omgeving dit niet uit zichzelf aanbiedt. Weet dat het voor anderen vaak lastig in te schatten is waar jij behoefte aan hebt. Toch is het belangrijk om hier open over te zijn. Omgaan met verlies en rouw hoef je niet alleen te doen. Durf je om hulp te vragen, dan zal je zien dat er altijd mensen zijn die voor je klaarstaan.
Iemand die naar je luistert kan veel troost geven tijdens jouw rouwperiode. Vertellen over het verlies en wat dit met jou doet, kan opluchten. Twijfel dus niet om er met anderen over te praten, of om aan te geven dat je hier behoefte aan hebt. Behalve een luisterend oor, kunnen zij mogelijk nog andere tips geven die kunnen helpen aan jouw rouwverwerking. Hou je niet van praten? Kijk dan eens of je je gevoelens op papier kunt zetten.
Het verwerken van verlies hangt samen met het doorvoelen van de pijn en de emoties die daarbij horen. Maar soms is het juist goed om je gedachten even te verzetten. Zoek daarom zo nu en dan afleiding. Bijvoorbeeld met een wandeling, een sport of een hobby. Ook alledaagse dingen zoals je werk, schoonmaken en het doen van boodschappen kunnen jou tijdelijk afleiden van het verlies.
Wat anderen ook adviseren, het belangrijkste is dat jij het in jouw tempo doet. Het begin van een rouwperiode voelt meestal als een emotionele achtbaan. Je kunt je op dat moment misschien niet voorstellen dat die emoties ooit zullen afzwakken. Meestal wordt het verdriet met de tijd draaglijker, maar het verlies zal altijd blijven bestaan. Het is heel belangrijk om te beseffen dat er geen tijd staat voor rouw. Je kunt het gevoel hebben het verlies na een half jaar een plek te hebben gegeven, maar hier kan ook jaren overheen gaan. Omgaan met rouw en verlies doe je op jouw eigen manier en in jouw eigen tempo. Gun jezelf daarom de tijd die jij nodig hebt om het verlies te verwerken.
Misschien ben je, na het lezen van dit blog, tot het besef gekomen dat het zo niet langer kan. Dat je lichaam en geest ‘op’ zijn en dat je wel een soort van functioneert, maar niet echt leeft. Als dat zo is, weet dan dat de professionele coaches van Liberi voor jou klaarstaan. Samen kijken we naar wat je hebt meegemaakt, waar je precies vastloopt en hoe je op jouw manier kan gaan helen. Wil je meer weten? Neem dan vrijblijvend contact met ons op.
Doe geheel vrijblijvend de burn-out test of neem contact met ons op.
Direct contact Of bel 085 - 5363606