We gaan continu door andere fases van ons leven heen. De ene periode met meer stress dan de ander. Wanneer alles je boven het hoofd stijgt, en je je niet begrepen voelt, kan het zijn dat je het gevoel hebt alles alleen te moeten doen. Je beste vrienden lijken niet meer naar je om te kijken en als ze dat wel doen gaat het alleen over hun leven. Maar is dat wel echt zo?
Van alles alleen doen naar een burn-out.
Wanneer alles je voor de wind gaat heb je vaak geregeld sociale contacten, zoek je de mensen om je heen op. Je begeeft je graag tussen de mensen die je lief zijn. Nu heb je een drukke en stressvolle periode achter de rug of heb je een aantal aangrijpende gebeurtenissen meegemaakt. Juist nu kun je wel even een arm om je heen gebruiken of iemand die je vertelt dat het allemaal wel goed komt. Alleen gebeurt dat niet. Je hebt niet alleen het gevoel dat je alles alleen moet doen maar in jouw beleving doe je alles ook alleen. Daarnaast voel je je eenzaam omdat je omgeving niet inziet waar jij op dit moment emotioneel doorheen gaat. Het is dan niet vreemd dat je stressklachten steeds ernstiger worden en je in een burn-out terecht komt.
Alles alleen willen doen maakt eenzaam.
Vaak heb je het zelf niet door maar personen die veel stress ervaren en in een burn-out zitten, sluiten zich steeds meer af van hun omgeving. Dit is niet iets wat je bewust doet. Je hebt even genoeg aan jouw eigen stress en je neemt jezelf automatisch in bescherming door stress en invloeden van buitenaf te weren. Zo ook die van je familie en vrienden. Je bent je ervan bewust dat wanneer je hierover in gesprek gaat dit je veel energie en moeite gaat kosten. De stress die je hebt kost al ontzettend veel energie en je hebt al ingevuld dat de ander je niet gaat begrijpen. Het is makkelijker om jouw problemen alleen op te lossen. Hierdoor sluit je jezelf steeds meer en meer af van je omgeving.
Wat houdt je tegen hulp te vragen?
Hoe vervelend dit ook kan zijn om te lezen maar het zijn vaak jouw eigen gedachten en opvattingen die jou tegenhouden hulp te vragen. Je vult het antwoord van de hulpvraag alvast in naar hoe jij je op dit moment voelt. Daarnaast kun je ervan overtuigd zijn dat ze niet op jouw problemen zitten te wachten. Of je denkt dat je er iets voor terug moet doen. Iets waar je momenteel geen extra energie voor hebt. Deze beperkende gedachten zijn niet helemaal reëel. Wat je vooral mist in deze, begrijpelijke, stroom van negatieve gedachten is flexibiliteit. Het missen van flexibiliteit staat volledig centraal in het hebben van een burn-out. “De rek is er uit.”, is niet voor niets een bekende uitspraak die een persoon in een burn-out regelmatig gebruikt. Je hebt weinig geduld, je lontje is kort en de behoefte een gesprek aan te gaan is er ook niet meer.
Alles alleen doen en trots.
Nu je inzicht hebt gekregen hoe een burn-out zijn uitwerking heeft op het alles alleen willen doen, en hoe beperkend dit kan zijn, is nu het moment om op de juiste manier om hulp te vragen. Eerste prioriteit is: je trots aan de kant zetten. Je bent voor niemand te veel en je bent niet de eerste die hulp vraagt in een dergelijke situatie. De mensen om je heen die overkomen alsof het geluk altijd aan hun zijde is, lopen in zekere mate tegen dezelfde problemen aan waar jij nu mee zit. Reflecteer jouw emoties en gevoelens nooit op die van een ander. Iemand kan altijd de grootste glimlach hebben maar zich van binnen diep ongelukkig voelen.
Feitelijk komt de weerstand om hulp te vragen voort uit angst. Misschien heb je in het verleden al een keer om hulp gevraagd of aangeklopt bij een vriendin dat het even niet zo lekker ging. Je kreeg niet de reactie waar je op had gehoopt. Geen fijne ervaring natuurlijk en ook geen motivatie om nogmaals om hulp te vragen.
Hulp vragen.
Voordat je het gesprek aangaat is het belangrijk om te weten dat jouw hulpvraag in het teken staat van het aangeven van jouw grenzen. Het gaat over jou. Jij bent nu degene die belangrijk is en je mag hierin best streng zijn naar jezelf en de ander toe. Wat heb je nodig en hoe wil je je boodschap overbrengen. Wees vooral eerlijk over jouw gevoel en de overtuiging die je voelt dat je alles alleen moet doen. Het zal je verbazen hoe graag iemand je wil helpen je weer goed te voelen. Vertel alleen wat je wil vertellen en indien er teveel van je gevraagd wordt geef je dit ook aan.
Je hoeft niet alles alleen te doen.
Soms wil je niet praten met iemand die dicht bij je staat maar vind je het fijner met iemand te delen die verder van je weg staat. Of dat nu is omdat je direct met je burn-out aan de slag wil of in de toekomst eerder om hulp wil vragen. Een coach kan je helpen jou de handvatten te geven beter in contact te komen met jezelf. Zo leer je dat je niet alles alleen hoeft te doen en er niks mis is met het inschakelen van hulp. Door middel van cognitieve gedragstherapie en wandelcoaching sta je steeds beter in je kracht. Hierdoor krijg je een beter zelfbeeld van jouw behoeften in tijden van stress.
